ماجراهای من و پیام نور 2

امابعد...

تاریخ امتحان 31 اردیبهشت 89 اعلام شده بود و من خلاصه جامعه ی علمی کشور رو شرمنده کردم و اوایل اردیبهشت ، کتاب هایی رو که طراحان کبیر معرفی کرده بودند خریدم . چند روز بعد هم مجبور شدم ، یه نگاه اجمالی به بعضیاشون بندازم .آخه همش یه جورایی چشممون تو چشم هم می افتاد !!! همین ورق زدن کافی بود تا سعادت زیارت معجزاتی جدید به من اعطا بشه. بله... معجزاتی که استادان دانشگاه پیام نور هنوز هم در کمال فروتنی پنهانش کردند تا از ارزش معجزات کتاب های آسمانی کم نشه!! و همون لحظه این آرزو در وجودم شکل گرفت که روزی بخت یارم بشه و این استادان رو از نزدیک زیارت کنم تا بخش کوچکی از زحماتشون رو به شکل فیزیکی! جبران کنم.

با خواندن کمتر از نصف صفحه ، بله فقط نصف صفحه ، اعجاز رو در اون کتاب برکزیده دیدم .واضح بود که یه انسان عادی مرتکب این معجزات نشده. میگین نمیشه؟ اشتباه می کنین. من محتویات اون نصف صفحه رو براتون نقل می کنم تا شما هم مثل من ایمان بیارین.

عنوان کتاب ، فارسی عمومی 1 ( همون غیر ادبیاتی هایی که قبلا عرض کردم) و نوشته شده توسط گروه مولفان پیام نور ( جمعی از استادان صاحب نام ادبیات فارسی) و مقدمه ی استاد دکتر حسن انوری که در مقدمه ای که مرقوم فرموده بودند از خانم طاهره جعفر قلیان صمیمانه به خاطر مطالعه ی دقیق نسخه ی نهایی کتاب سپاسگزاری کرده بودند.( به زودی معنی دقیق رو می فهمید)

در مبحث آیین نگارش و ویرایش ، به مطلبی بر خوردم تحت عنوان « شیوه ی آرایش پایان نامه». همین «آرایش» بود که توجهمو جلب کرد. البته من فقط قصد داشتم بفهمم که از چه لوازم آرایشی استفاده می کنند که اولین جمله ی مطلب ، میخکوبم کرد. توجه بفرمایید:

« معمولا پایان نامه ها را روی کاغذ A4 می نویسند (30 در 12 سانتی متر) »

وسعت دانسته های استادان و میزان دقت خانم جعفرقلیان در معرفی کاغذ جدید خیره کننده تر از اونه که من بتونم شرح بدم. پس بریم سراغ جمله ی دوم:

« پشت صفحه را سفید می گذارند(یعنی فقط از یک رویهء کاغذ استفاده می کنند)»

شرافتمندانه جواب بدین. اگه توضیح نداده بودن شما می فهمیدین « پشت کاغذ را سفید می گذارند» یعنی چی؟ من که فکر می کردم یا باید پشت کاغذ رو گچ کاری کنم یا با اسپری رنگ سفید به پشتش بپاشم.از جمله ی سوم و چهارم محروم نشین:

« از سمت راست صفحه 5/3 سانت و از سمت چپش 5/4 سانت خالی می گذارند . سمت چپ را یک سانت بیشتر خالی می گذارند تا در صحافی نوشته درون دوخت قرار نگیرد »

در این لحظات بیشتر از هر چیز نبوغ ریاضی استادان و خانم جعفر قلیان پر دقت خودنمایی می کنه . مجموع 5/3 و 5/4 رو که از 12 سانتیمتر عرض کاغذ معروف کم کنیم فقط 4 سانتی متر باقی می مونه و دانشجوی محترم باید پایان نامشو در یک ستون به عرض 4 سانتی متر و ارتفاع 30 سانتیمتر بنویسه!! نکته ی بعدی اینه که برخلاف فرموده ی استادان نوشته های فارسی از سمت راست صحافی میشن نه از سمت چپ! البته احتمالا استادان محترم و خانم جعفرقلیان قدرت تشخیص دست چپ و راستشون رو دارن و شاید رو نویسی از روی یه متن ترجمه شده از یه زبان دیگه باعث تبلور این معجزه شده. نکته ی بعدی اینه که آیا واقعا برای صحافی 5/4 سانتیمتر فضا لازمه ؟ آیا هنوز هم برای صحافی از روش دوخت که استادان اشاره فرمودن استفاده میشه؟ تصور می کنم ترجمه ی مذکور خیلی قدیمی بوده!! 

استفاده از کلمات کوچه بازاری مثل سانت ( به جای سانتیمتر ) فقط به این دلیله که استادان و خانم جعفرقلیان و دقت! خواستن خودشون رو در سطح عوام پایین بیارن تا ما خدای نکرده احساس غریبی نکنیم!! جملات بعدی رو ملاحظه بفرمایید: 

« از بالای صفحه 6 سانت فاصله می گیریم ( فاصله می گیریم؟! ) و عنوان تحقیق را با خط درشت می نویسیم( پایان نامه به تحقیق تبدیل شد) دو سانت پایین تر نام نویسنده و یک سانت ....» 

به این میگن کاربرد ریاضیات در سایر علوم . دقت کنید اگه کسی نیم سانتیمتر ( تاکید می کنم نیم سانتیمتر) اشتباه کنه  اول پایان نامشو آتیش میزنند و بعد با بهره گیری از علم نجوم بهش ثابت می کنن کلیه ی چپش در ساعت شنی وارد جلگه ی خوزستان میشه!!!!!(تداخل علوم) 

عنوان مطالبی که عرض کردم آیین نگارش و ویرایشه اما دریغ از یه ویرگول ناقابل در تمام طول مطلب! البته این به خاطر دقت خانم جعفرقلیانه. استفاده از « ء » به جای یای بدل از کسره اضافه هم به دلیل وفاداری استادان عزیز به گذشتگانه. 

وجود این همه نشانه در نصف صفحه به شما ثابت نمی کنه که یه نیروی فوق بشری در نوشتن این متن دست داشته؟ 

میدونم تو شوک این معجزات هستین پس ادامه ی ماجرا رو میذارم برا پست بعد 

پیروز باشید.