بی انتهای من

در انتظـــار هجمــــــه ی درد تو بودم و ...
باید که از غمت غزلی می ســـرودم و ...

در من توان خلــــق غزلـــــــــواره ای نبــود
باید ســروده می شدی و چـــــاره ای نبود

صــــــدها هـــزار بیت برایت ســـــــروده ام
هرگـــز ولـــی برای تو من ، من نبـــوده ام

بعــــد از تو آرزوی غـــــزل ماند بر دلــــــــــم
یعنی که وزن و قافیه شد بی تو مشکلم؟!

بحــــــران واژه های ســـــزاوار شعــــــــر تو
مرگ غـــــــزل نتیجـــــه ی آوار شعـــــــر تو :

***
وقتـــــی تو نیســــــتی غــــزلم لنگ می زند
دردت به پای لنـــــگ غـــــــزل سنگ می زند

بی تو تمـــــــام قافــــــــیه ها زنگ می زند
داغ نبـــــودنت به دلــــــــم چنـــــــگ می زند

این خنجری که می خورم از پشت،آشناست
با نبض من عجـــــیب همــــــاهنـــگ می زند

.........................................................
.........................................................

***
در من بروز شعــــــــر و غــــــزل تابع تو بود
در نهــــــروان عشـــق ، جمــل تابع تو بود

می تاختم به سوی خوارج ...که سوختم
ایمـــان خــــویش را به نگاهـــت فروختــم

دیگــــر نه کافــــرم نه مسلمــانم و نه گبر
در اوج یک سقــــوطم از این اختیارِ جـــبر

شــــــاید کمــــان کهـــنه ی آرش اثر کــند
یا بر یخـــــــم زبانه ی آتش اثر کـــــــــند

زرتشت نو شــدم تو اوســتای من شدی
از خـــود برهــنه بودم و تو پیــرهن شدی

پوشــــاندی ام برهــــــنه نبیننـــد قامـتم
در سایه ی لباس تو گم شد شهــــامتم

حـــــالا غـــــرور مـــــرد تو را دار می زنم
دارم برای رفــــــــتن تو ، زار می زنم

***
شـــاعر شــدم تو را بســرایم ولی نشد
گفــتم کــه پا به پات بیـــایم ولی نشــد

در من اذان بدون محمـــــد نمی شـــــود
حوای سیب خورده ی من بد نمی شود

باز آمـــــدی و توی خــــیالم قـــــدم زدی
این مثنوی بی ســــر و ته را رقــــم زدی

گنجـــاندمت میان غـــــزلواره هام ... نه
انگار من تمــــام تو را ... نه! تمــــام نه!

بی حد تری از آن که تمامت کند کسی
بی انتهای من ! به نهــایت نمی رسی

رفتی و من بدون غـــــزل دوست دارمت
«ای غایب از نظر به خدا می سپارمت»