در انتظـــار هجمــــــه ی درد تو بودم و ...
باید که از غمت غزلی می ســـرودم و ...
در من توان خلــــق غزلـــــــــواره ای نبــود
باید ســروده می شدی و چـــــاره ای نبود
صــــــدها هـــزار بیت برایت ســـــــروده ام
هرگـــز ولـــی برای تو من ، من نبـــوده ام
بعــــد از تو آرزوی غـــــزل ماند بر دلــــــــــم
یعنی که وزن و قافیه شد بی تو مشکلم؟!
بحــــــران واژه های ســـــزاوار شعــــــــر تو
مرگ غـــــــزل نتیجـــــه ی آوار شعـــــــر تو :
***
وقتـــــی تو نیســــــتی غــــزلم لنگ می زند
دردت به پای لنـــــگ غـــــــزل سنگ می زند
بی تو تمـــــــام قافــــــــیه ها زنگ می زند
داغ نبـــــودنت به دلــــــــم چنـــــــگ می زند
این خنجری که می خورم از پشت،آشناست
با نبض من عجـــــیب همــــــاهنـــگ می زند
.........................................................
.........................................................
***
در من بروز شعــــــــر و غــــــزل تابع تو بود
در نهــــــروان عشـــق ، جمــل تابع تو بود
می تاختم به سوی خوارج ...که سوختم
ایمـــان خــــویش را به نگاهـــت فروختــم
دیگــــر نه کافــــرم نه مسلمــانم و نه گبر
در اوج یک سقــــوطم از این اختیارِ جـــبر
شــــــاید کمــــان کهـــنه ی آرش اثر کــند
یا بر یخـــــــم زبانه ی آتش اثر کـــــــــند
زرتشت نو شــدم تو اوســتای من شدی
از خـــود برهــنه بودم و تو پیــرهن شدی
پوشــــاندی ام برهــــــنه نبیننـــد قامـتم
در سایه ی لباس تو گم شد شهــــامتم
حـــــالا غـــــرور مـــــرد تو را دار می زنم
دارم برای رفــــــــتن تو ، زار می زنم
***
شـــاعر شــدم تو را بســرایم ولی نشد
گفــتم کــه پا به پات بیـــایم ولی نشــد
در من اذان بدون محمـــــد نمی شـــــود
حوای سیب خورده ی من بد نمی شود
باز آمـــــدی و توی خــــیالم قـــــدم زدی
این مثنوی بی ســــر و ته را رقــــم زدی
گنجـــاندمت میان غـــــزلواره هام ... نه
انگار من تمــــام تو را ... نه! تمــــام نه!
بی حد تری از آن که تمامت کند کسی
بی انتهای من ! به نهــایت نمی رسی
رفتی و من بدون غـــــزل دوست دارمت
«ای غایب از نظر به خدا می سپارمت»
بى حد ترى از آن که تمامت کند کسى
بى انتهاى من به نهایت نمى رسى
***
روشن شده هر آینه با قرص ماه تو
دل را سپرده ام به دلت در پناه تو
این دل براى شعر تو دیوانه مى شود!
وقتى قلم دوباره شود تکیه گاه تو
باید که در ادامه ى راهت «نوید» شد
باید ادامه داد مرا توى راه تو
باران و اشک و آینه و آب و آفتاب
هیچ اند در مقایسه با یک نگاه تو...
سپاس ابوالفضل عزیز
دوست شاعر من
شما همیشه من شرمنده ی طبع حاضرتون و دل بزرگتون کردین و باز هم برام راهی برای بیان میزان امتنانم باقی نذاشتین.
سپاسگزار این همه لطفتون هستم
با درود نوید عزیز و دوست دوست داشتنی :
به واقع با خوندن این شعر برخورد اولم روح و اوج کلاسیست بودن رو درک کردم و تعهد در عمل رو ، و این لذتی بود که ازش همیشه در خصوص شما برده ام .
ممنون .
سلام دوست عزیزم پوریای مهربان
من همیشه مورد لطفت قرار گرفتم و همیشه روی مهرت حساب کردم.
ممنونم از نگاه عیب پوشت
salam.khaste nabashid
bi nahayat zibast...
sepas ostad
حسی دمیده به قلبم سروده ات
حسی شبیه سرودن برای تو..
با خواندن غزلت پر زده دلم
تا لحظه های سرودن بجای تو
mamnunam ke sar zadid
سلام رهای عزیزم
چقدر خوشحالم کردی با کامنت پرمهرت و بداهه ی زیبات
انجمن همیشه چشم به راه دخترش می مونه تردید نکن
برقرار باشی شاعر
سلام خدمت استاد دانایی عزیز تو انجمن شعراتون نایاب بود گفتم شاید اینجا دست رسسی داشته باشم ...... استادی از حال دلم خبر نداری....زیبا بود شعرتون استاد ارادت داریم زیاد
سلام میثم جان
هر جا که سر می زنم نشان مهر دوستانم رو می بینم و برای این موهبت تمام عمر شاکرم.
ممنونم ازت که چشمت رو به روی معایب سیاه مشقم بستی و نطرت رو از سر لطف اظهار کردی.
میثم جان
گرچه بیدل تر از اونم که درخور همدلی باهاتون باشم اما اگه لایق بدونین آدرس ایمیلم اینه :
ndh_persiangulf@yahoo.com
برقرار باشی دوست من
سلام نوید جان
تا امروز فکر میکردم حق خواهری رو به جا میارم البته به خیال باطل خودم....
سری به گوشه و کنار زدم و متوجه کوتاهی احساساتم شدم و فهمیدم تو اقیانوسی دارم شنا میکنم که اجازه ورود بهش هم برام خیال بوده و خواب...
ببخشید که در مقابل بزرگی برادرم، خواهر کوچیکی بیش نیستم و دستم خالی خالیه
ارادت خاصی به این غزل مپنوی دارم و خودتون هم میدونین
شده مزمۀ روزانۀ لحظات تنهاییم
ممنون که هستین و مینویسین و اجازه خوندنشو به همه میدین
سلام ندا جان
خدا رو شکر می کنم برای داشتن خواهر مهربانی مثل شما.
پیشتر هم به عجزم در برابر این همه لطفی که بهم دارین اعتراف کردم و الان هم چاره ای جز سکوت در برابر محبت بی دریغتون ندارم.
سایه ی مهرتون مستدام و روزهای شاد زندگیتون بی شمار
چرا من تا حالا دقت نکرده بودم که شما آدرس وبلاگتونو تووی پروفایلتون نمایش دادین؟؟؟؟؟؟؟؟//
خب عیب نداره فقط اشکالش اینه که از الان به بعد باید اینجا هم منو تحمل کنید
سلام صالح جان
سعادتیه برای من که سایه ی مهربونیتون تا اینجا هم گسترده شده.
بزرگوارید
برقرار باشید
با یک رباعی بروز شده ام
منتظر حضور گرمتون هستم
مانا باشی[گل]
ـــــــــــــــــــــــــــــ
چقدر قشنگ بود استاد البته شگفت زده نباید شد چون همیشه انقدر زیبا می سرایید برادر گرامی
در من بروز شعــــــــر و غــــــزل تابع تو بود
در نهــــــروان عشـــق ، جمــل تابع تو بود
می تاختم به سوی خوارج ...که سوختم
ایمـــان خــــویش را به نگاهـــت فروختــم
دیگــــر نه کافــــرم نه مسلمــانم و نه گبر
در اوج یک سقــــوطم از این اختیارِ جـــبر
شــــــاید کمــــان کهـــنه ی آرش اثر کــند
یا بر یخـــــــم زبانه ی آتش اثر کـــــــــند
زرتشت نو شــدم تو اوســتای من شدی
از خـــود برهــنه بودم و تو پیــرهن شدی
پوشــــاندی ام برهــــــنه نبیننـــد قامـتم
در سایه ی لباس تو گم شد شهــــامتم
حـــــالا غـــــرور مـــــرد تو را دار می زنم
دارم برای رفــــــــتن تو ، زار می زنم
***
شـــاعر شــدم تو را بســرایم ولی نشد
گفــتم کــه پا به پات بیـــایم ولی نشــد
در من اذان بدون محمـــــد نمی شـــــود
حوای سیب خورده ی من بد نمی شود
باز آمـــــدی و توی خــــیالم قـــــدم زدی
این مثنوی بی ســــر و ته را رقــــم زدی
گنجـــاندمت میان غـــــزلواره هام ... نه
انگار من تمــــام تو را ... نه! تمــــام نه!
بی حد تری از آن که تمامت کند کسی
بی انتهای من ! به نهــایت نمی رسی
رفتی و من بدون غـــــزل دوست دارمت
«ای غایب از نظر به خدا می سپارمت»
همیشه سعادتمند و سلامت باشید
سلام آرزو جان
به مهربانیتون عادت کردم
ممنونم از مهری که بی دریغ نثارم می کنید
در نهایت افتخار پای رباعی دلنشینتون حاضر میشم.
برقرار باشید
شـــاعر شــدم تو را بســرایم ولی نشد
گفــتم کــه پا به پات بیـــایم ولی نشــد
.............................
در پیش طبع تو، من بی مایه، نازنین
شاعر شدم که لال نمیرم، فقط همین!
هر بار میخونم تازه ست.
آیدا جان بداهه ی زیباتون خودش نمود طبع روانتونه .
در برابر فروتنیتون سر احترام فرود میارم.
پاینده باشید
در امتداد فاصله نقشت که دور شد
چشمم به نبض جاده گره خورد و کور شد...
سلام نازنین نلزنین
چقدر خوشحالم که بعد از ماه ها دوباره رد مهرتون رو بر دلنوشته هام می بینم.
قلمتون مثل گذشته درفشانی می کنه
برقرار باشید
سلام نوید جان
وقتایی هست تو زندگی که احساس میکنی داری پرت میشی و دلت نمیخواد...
هیچی عوض نمیشه، اما حس درونیت عجیب نهیب میزنه بهت...
اولین بار با این شاهکارتون با غزل مثنوی آشنا شدم
الحق هر شعری در این قالب خوندم یه طرف ، این شاهکارتون یه طرف
بی نظیره به معنای واقعی کلمه
این جا حریم آرامشیه که میتونم سقوطو ندید بگیرم
میدونم دستی هست برای گرفتنم...
شاید.......
قلمتون جاوید برادر عزیزم