حکم

همـــــه ی برگ های من رو شد
در دلـم هر چه داشـــــتم گفـتم
آس دل را زدی زمـــــــین ، بردی
من به حکـمت به خاک می افتم

آرزویی نمـــــــانده توی دلـــــــم
از تو ســــیرم از عاشقی سـیرم
حکـــــم کردی که از تو دور شوم
می روم...گرچه بی تو می مـیرم

***

خشت خشت من از تو برجا بود
این بریدن ورای فهـــم من است
برگ هـــایم که ریخت فهمـــیدم
باختن تا همیشه سهم من است

وای اگر حکـــم ، حکــم من باشد
شک نکن بی درنگ می کشـمت
با همین دســــت های خـون آلود
بار دیگر به شــــعر می کشـــمت