تو سلول سلول بدنم درد رو حس می کنم. سرماخوردگی یا آنفولانزا یا یه مرض دیگه فرقی نداره ، مهم اینه که از درد خوابم نمی بره. این معتادای بیچاره حق دارن ترک نمی کنن! اما مشکل اصلی من چیز دیگست. من غالباْ سعی می کنم پرستار خوبی باشم.از طرف دیگه تو دوره ی بیماری خیلی عذاب می کشم و تلفیق این دو مورد باعث میشه که در طول مدت بیماری شدیداْ پر توقع (شما بخونید نازنازو !!!) میشم و دلم میخواد صد برابر پرستاریمو بکنن. اما هیچ وقت در این زمینه شانس باهام نبوده. هر بار به نحوی از تیمار محروم میشم. پرستارم در سفره ، پرستارم از خودم بیمارتره ، پرستارم میزبان فلان همایشه و...
این بار اما پرستارم ...
خیلی شرم آوره آقای فلان فلان ، مدیر عامل ... ، رییس هیات مدیره ی ... ، عضو ... ، مشاور ... ، دارنده ی عنوان ... دلش بخواد ازش پرستاری کنن و اگه بی پرستار موند بغض گلوشو فشار بده؟
این عقدهه بغض شده و بد جوری داره خفم می کنه . من فلان فلان نیستم ، فقط یه پسر بچم که مریضم و مامانم نیست و بفض دارم. راسته میگن مردا همیشه پسر بچه می مونن؟
حالم خیلی خرابه داغونم داغون...
سلام
قبول باشه
امیدوارم اینها که نوشتین فقط داستان باشه
خیلی تلخ نوشتید
دعامون کنید ، دعاتون می کنیم
یاحق
سلام.ممنون از حضورتون و اینکه منو فراموش نکردید..
انشاالله که حالتون از داغونی در بیاد...
به نظر من آدمهایی که حس تنهایی میکنند..به دنبال یه پرستار میگردند....!!!!!(البته بیشتر این افراد به دنبال پرستارند..نه همه آنها...)
سلام
جسارتاْ بر خلاف تصور شما من دنبال پرستار نمی گردم. آخه اصلاْ احساس تنهایی نمی کنم! ممنونم و خوشبختانه الآن کاملاْ خوب شدم.
البته باز هم بدون پرستار!
سپاسگزارم برای توجهتون
برقرار باشید
سلام نوید جان
روح مادر عزیزتون شاد
خیلی ساده نوشتین اما عمیق و دردناک
درد دارم، از جنس درد شما شاید...
کاش...
ولی...
شکر...
در پناه خودش
نام وبلاگت بُوَد پرواز تا...
بی اجازه میکنم آغاز تا...
***
شعر من در حد اشعار تو نیست
نمره ات در پادشاهی هست بیست
در خیالم پر غروری پر غرور
ظاهرت شاد و دلت هم پر سرور
واژه ها مومند در دستان تو
در صعودند عاشق و مستان تو
گفته هایت سخت و سنگین میزند
ساحل چشمت چه غمگین میزند
در تناقض بوده اند ابیات من
شعرهایت میشود میقات من
**
حس و حال شعر من مال تو است
واژه هایم وصف احوال تو است
علت این شعر من حال خراب
هجر هاجر (یاد مادر) میکند دل را کباب
روز میلادش خزان مهر بود
در غروبش آسمان غم می سرود
نور تو سرچشمه ی ناهید و ماه
یاد رویت هر نفس را کرد آه
بعد او دیگر بهارم عید نیست
پاسخ دلتنگی ام امید نیست
هر طلوع ام خالی از امواج نور
شاه راه زندگی گردید کور
وعده گاهم ثابت است روی مزار
عقده ی دل وا کنم من زار زار...
ممنونم
خیلی خیلی ممنونم
شرمندم کردین
واقعا نمی دونم چجوری می تونم این همه محبتتون رو جبران کنم ـ که قطعا جبران شدنی نیست ـ
وامدار مهربانیتون هستم ...