زخم کهنه

با آب زخــــم کهنــــه مداوا نمـــی شـــــود

ســـازم ز کــوک تازه خوش آوا نمی شــود

خیـــــل تراوشـــــات پریشـــــان ذهــن من

از جادوی بدیــــــــع تو شیــــوا نمی شــود

این مرد پیر و خسته که در فکر رفتن است

با غمــــزه های جلف تو اغـــوا نمی شــود

در قیـــــل و قال دلبــــــرکان هــــــزار رنگ

آدم دوباره عاشــــــــق حـــوا نمی شـــود

بعـــــد از هجــــوم قــوم ملخ ها به مردیم

در کوچــــه ها برای تو دعــــوا نمی شـود

من باز صبــــر می کنـــــم اما چــــه فایده

وقتی که هیچ غوره ای حلوا نمی شــــود...

نوید دانایی هوشیار