دارم به حال زار خودم گریه می کنم

در مرگ گریه دار خودم گریه می کنم

با یاد روزهای شکوه امارتم

بر نعش اقتدار خودم گریه می کنم

رفتی و دودمان مرا داده ای به باد

در ماتم تبار خودم گریه می کنم

رفتی و یادگار تو جز بی کسی نبود

بی نوحه بر مزار خودم گریه می کنم

این شعله خانمان مرا دود می کند

بر روزهای تار خودم گریه می کنم

دیدم که زور من به زمستان نمی رسد

بر زردی بهار خودم گریه می کنم

وای از غمت که حرمت اشک مرا شکست

در سوگ اعتبار خودم گریه می کنم

می خواستم کنار تو لبخند باشم و ...

قسمت نشد ... کنار خودم گریه می کنم

***

حالا که افتخار ندادی به شعر من

رسما به افتخار خودم گریه می کنم